10 listopada 2016 r. Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (European Securities and Markets Authority – ESMA) sfinalizował prace nad wskazówkami technicznymi (technical advice) dla Komisji Europejskiej w sprawie istotnych aspektów funkcjonowania przyszłych zasad dotyczących benchmarków finansowych (wskaźników referencyjnych) (ESMA/2016/1560). Pełny tekst dokumentu – w języku angielskim – znajduje się w załączonym poniżej pliku.
W szczególności ESMA sformułowana wskazówki dotyczące:
-
sposobu, w jaki wartości referencyjne benchmarków mogą być obliczane przy użyciu struktur raportowania danych zgodnie z istniejącymi przepisami Unii Europejskiej takimi jak dyrektywy MIFID II i EMIR,
-
niektórych z kryteriów obowiązujących przy podejmowaniu decyzji, kiedy benchmarki państw trzecich mogą być przyjęte do stosowania w Unii Europejskiej,
-
przejawów udostępnienia wartości benchmarku do publicznej wiadomości.
Wykorzystanie danych z dyrektyw MIFID II i EMIR do obliczania wartości referencyjnej benchmarków
Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych zalecił, aby dane gromadzone na podstawie obecnie istniejących i przyszłych struktur sprawozdawczych w ramach rozporządzenia EMIR (European Markets Infrastructure Regulation), dyrektywy MIFID II (Markets in Financial Instruments Directive), dyrektywy UCITS (Undertakings for Collective Investment in Transferable Securities) oraz dyrektywy AIFMD (Alternative Investment Fund Managers Directive) służyły do obliczania wartości referencyjnych benchmarków. Ocena wskaźników referencyjnych jako kluczowych (critical benchmarks), istotnych (significant benchmarks) i nieistotnych (non-significant benchmarks) jest przeprowadzana przy uwzględnieniu progu 400 lub 500 mld euro (dla kluczowych benchmarków) i 50 mld euro (dla istotnych benchmarków). Przyglądając się temu, w jaki sposób uzyskać dane niezbędne do takiej oceny, ESMA dokonała przeglądu danych zbieranych w ramach istniejącego prawodawstwa Unii Europejskiej w celu dostarczenia rozwiązania, które byłoby możliwie najbardziej sprawne i zintegrowane z pozostałymi unijnymi ramami prawnymi dotyczącymi raportowania. Ponieważ niektóre z niezbędnych zbiorów danych pochodzących z EMIR i MIFID II nie będą dostępne aż do 3 stycznia 2018 r. (czyli do momentu, w którym wejdzie w życie Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie indeksów stosowanych jako wskaźniki referencyjne w instrumentach finansowych i umowach finansowych lub do pomiaru wyników funduszy inwestycyjnych i zmieniające dyrektywy 2008/48/WE i 2014/17/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 596/2014) Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych proponuje tymczasowy, awaryjny reżim, w czasie którego dostawcy benchmarków będą wykorzystywali dane od prywatnych dostawców w połączeniu z istniejącymi danymi regulacyjnymi.
Kryteria decydujące o tym, czy benchmarki z krajów trzecich mogą być zatwierdzone w Unii Europejskiej
Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych stworzył nieostateczną listę kryteriów, które narodowe organy regulacyjne powinny brać pod uwagę przy ocenie tego, czy administrator benchmarku w Unii Europejskiej będzie mógł zatwierdzić benchmark z państwa trzeciego do stosowania w Unii Europejskiej. Kryteria te obejmują:
-
obiektywne powody dla stosowania benchmarku w kraju trzecim – np. gdy benchmark mierzy rynek geograficznie ograniczony do danego regionu, a dostawca benchmarku jest ściśle związany z danym rynkiem;
-
obiektywne przyczyny dla akceptacji stosowania benchmarku z Unii Europejskiej – np. względy techniczne lub gdy przepisy prawne państwa trzeciego zapobiegają stosowaniu benchmarku dostarczanego w Unii Europejskiej.
Definicja „udostępnienia (wartości) do publicznej wiadomości”
Definicja benchmarku, która ma kluczowe znaczenie, gdyż określa zakres stosowania ustawodawstwa, zakłada, że wartość indeksu powinna być udostępniana publicznie. ESMA przypomina, że przez „udostępnienie opinii publicznej” należy rozumieć to, że wartość indeksu (jako liczba) jest dostępna dla potencjalnie nieokreślonego grona osób spoza osoby prawnej – dostawcy indeksu. Urząd postanowił nie wyznaczać progu ilościowego w odniesieniu do liczby odbiorców, uznając że każde ograniczenie w takim dostępie spowoduje, że wartość indeksu nie będzie dostępna publicznie.
Komisja Europejska przygotuje ostateczne zasady dotyczące benchmarków (wskaźników referencyjnych), które powinny wejść w życie do 1 stycznia 2018 roku.
Loading ...
Wpis jeszcze nie ma komentarzy.